بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت در کادر درمانی بیمارستان شهدای عشایر شهر خرم آباد

زمینه و هدف: اهمیت بهره وری نیروی انسانی با انگیزه پیشرفت بالا در حیات و تداوم زندگی سازمان ها نقش به سزایی دارد. امروزه بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان به یکی از مهم ترین اهداف سازمان تبدیل شده است. هدف از این تحقیق تعیین رابطه بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت کادر درمانی بیمارستان شهدای عشایر شهر خرم آباد بود. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه آماری در این تحقیق شامل تمامی کادر درمانی بیمارستان عشایر شهر خرم آباد در سال 1394 می باشد، به این ترتیب تعداد 205 نفر از میان آن ها به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد سنجش کیفیت زندگی کاری(qwl) و پرسشنامه هرمانز (amq) برای سنجش انگیزش پیشرفت، استفاده شد. روایی پرسشنامه ها توسط ده نفر از اساتید مورد تأیید قرار گرفت. پایایی  ابزار های فوق به ترتیب با ضریب آلفای کرونباخ 87/0 برای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری و 79/0 برای پرسشنامه هرمانز به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون برای سنجش ارتباط بین ابعاد کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت و تحلیل رگرسیون چند گانه برای سنجش ضریب تعیین هر یک از مولفه های کیفیت زندگی کاری روی انگیزش پیشرفت انجام شد. یافته ها: نتایج نشان می دهند که بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت کادر درمان رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد (001/0>p، 370/0=r). بین پرداخت منصفانه و کافی و  انگیزش پیشرفت (001/0>p، 754/0=r)، محیط کاری ایمن و بهداشتی و انگیزش پیشرفت (001/0>p، 806/0=r)، فرصت رشد و امنیت مداوم و فرسودگی شغلی (001/0>p، 692/0=r)، وابستگی اجتماعی زندگی کاری و فرسودگی شغلی (001/0>p، 760/0=r) رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. بین فضای کلی زندگی و انگیزش پیشرفت (001/0>p، 650/0=r) و توسعه قابلیت های انسانی و انگیزش پیشرفت (001/0>p، 677/0=r) رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: در صورتی که کیفیت زندگی کاری کادر درمان بیمارستان بهبود یابد، انگیزش پیشرفت آنان نیز افزایش خواهد یافت.